Komunikat GŁÓWNEGO INSPEKTORA SANITARNEGO z dnia 8 maja 2008 r. w sprawie wystąpienia przypadków zakażeń enterowirusem EV71 w Chinach

7 maja 2008 r. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) przekazała informację dotyczącą wystąpienia zwiększonej liczby przypadków zakażeń enterowirusem EV71 w Chinach. Według danych z 5 maja 2008 r., w Chinach wystąpiło 4496 przypadków zakażenia tym wirusem, 22 z nich były śmiertelne. Obecnie 1391 osób pozostaje w szpitalu.
Przypadki te wystąpiły głównie u niemowląt i małych dzieci. Stwierdzono je w prowincjach Chin: Anhui, Zhejiang, Henan, Hubei, Jiangxi i Guandong.
Zachorowania wywołane wirusem EV71 stwierdzano również w Singapurze i Wietnamie.

Enterowirus 71 (EV71) jest jednym z 90 serotypów enterowirusów, które zostały
zidentyfikowane do tej pory. Należy on do rodziny Picornaviridae, do której należy również m.in. wirus polio.
Jest on przyczyną HFMD (enterowirusowego pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej z wypryskiem, ang. hand, foot and mouth disease). HFMD jest częstą i zwykle łagodną chorobą wieku dziecięcego. Na skutek zakażenia u niewielkiego procenta osób zakażonych mogą wystąpić zaburzenia neurologiczne.
EV71 został po raz pierwszy wyizolowany w USA w 1969 r., a obecnie jego występowanie zostało poptwierdzone na całym świecie. W Europie duże ogniska zachorowań wystąpiły w Bułgarii (1975 r. – 44 zgony) i na Węgrzech (1978 r. – 45 zgonów).
Od 1997 r. w regionie Azji i Pacyfiku również stwierdzono liczne ogniska tej choroby.
Wystąpiły one m.in. w Malezji (1997), na Tajwanie (1998, 1999, 2000 r.), w Chinach (1998), Australii (1999) i Singapurze.
Okres inkubacji HFMD wynosi od 3 do 7 dni. Pierwsze objawy to gorączka i ogólne osłabienie. Po 2 dniach pojawiają się zmiany na języku, dziąsłach i po wewnętrznej stronie policzków. Następnie pojawia się wysypka na skórze rąk i stóp. Objawy zwykle ustępują po około tygodniu do 10 dni.
Najcięższe objawy występują u małych dzieci.
EV71 może powodować również zaburzenia neurologiczne. Może być przyczyną zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu. Do długotrwałych neurologicznych powikłań i zgonów dochodzi głównie u dzieci w wieku poniżej 3 roku życia. Często (w około 2/3 przypadków zakażeń wirusem EV71) nie występują żadne objawy.
EV71 przenosi się głównie przez kontakt bezpośredni ze śliną, wydzielinami z nosa, gardła oraz drogą fekalno-oralną. Nie ma dowodów na przenoszenie wirusa przez pokarm lub wodę.
Nie ma leków antywirusowych ani szczepionek przeciwko wirusowi EV71. W przypadku wystąpienia choroby stosuje się leczenie objawowe.
Najskuteczniejszym środkiem zapobiegawczym jest stosowanie podstawowych zasad higieny. Obejmuje to m.in. mycie rąk, przede wszystkim po wyjściu z toalety, częste zmienianie dzieciom pieluch, dezynfekcję skażonych powierzchni.