Rekordowe niedofinansowanie przez NFZ szpitala na kwotę 6 mln zł!

- Przewidywana strata szpitala- z powodu niedofinansowania przez NFZ za rok 2020 osiągnie wysokość prawie 6 mln zł – mówił podczas zdalnego spotkania z władzami Powiatu dyrektor SP ZOZ Włodzimierz Charchuła. 

Transza przekazywana przez Narodowy Fundusz Zdrowia nie pokrywa nawet kosztów osobowych, tzn. wynagrodzeń dla personelu medycznego i administracji. A gdzie reszta wydatków: opłaty za leki, energię, sprzątanie itd.? W związku z pandemią wzrosły między innymi koszty związane z zakupem materiałów ochronnych jednorazowego użytku. Dla przykładu komplet ubrań ochronnych, w których lekarz lub pielęgniarka wchodzą do chorych na COVID-19 to koszt 120 zł. Lekarz i pielęgniarka muszą wejść na taki oddział  przynajmniej cztery razy dziennie, to generuje koszty. Wzrosło również zużycie tlenu, w listopadzie był to koszt 50 tys. zł. Szpital musi utrzymywać stan zatrudnienia personelu medycznego, który wynika z rozporządzeń Ministerstwa Zdrowia. Koszty osobowe są ogromne. Na pokrycie ich nie wystarcza całość kwoty przekazywanej przez NFZ.

- Narodowy Fundusz Zdrowia nie płaci za leczenie pacjentów, choć próbuje to nazywać stratą szpitala  – podsumował wicestarosta Tadeusz Konina. O jakiej stracie mówimy? Nie można stracić czegoś, czego się nie dostało. Nazywajmy rzeczy po imieniu. Szpital nie otrzymuje wystarczających środków z NFZ na swoje funkcjonowanie a ryczałt, który jest mu przesyłany w comiesięcznych transzach – nie pokrywa nawet kosztów związanych z płacami pracowników, od lat jest niedoszacowany. Kto ponosi więc koszty leczenia? My - mieszkańcy powiatu lublinieckiego - mimo to, że płacimy składki zdrowotne, z których NFZ ma nam zapewnić bezpłatny dostęp do świadczeń zdrowotnych, pokrywamy koszty leczenia pacjentów z naszych podatków, chociaż jest to obowiązek państwa. Odbywa się to niestety kosztem inwestycji na drogach, w szkołach, w domach pomocy społecznej i wielu innych ważnych dla lokalnej społeczności. Te ogromne środki finansowe, które mogłyby być przeznaczone na tak potrzebne inwestycje, niestety musimy, przeznaczyć na leczenie, bo nie wyobrażamy sobie – mówię tutaj o Radnych oraz Zarządzie Powiatu - sytuacji, w której podejmujemy  decyzję o inwestycjach, remontach dróg, budowie chodników i wielu innych ważnych zadaniach, mając świadomość, że bez tych pieniędzy pacjenci nie mieliby zapewnionej opieki medycznej. To kwestia wyborów. Bardzo trudnych wyborów – mówił w swoim wystąpieniu wicestarosta Tadeusz Konina.

Od stycznia do września br. wpływy z kontraktu z NFZ wyniosły 19 434 716,55 zł. Mając to na uwadze Szpital poszukiwał dodatkowych źródeł przychodów:

• podwykonawstwo pogotowia: 3 314 388,24 zł
• pozostała sprzedaż medyczna: 1 023 982,72 zł
• pozostała sprzedaż niemedyczna: 153 684,36 zł

Wszystkie przychody zamknęły się kwotą 26 163 105,87 złotych. Natomiast koszty szpitala uplasowały się na poziomie 29 979 343,80 złotych. Tak więc do końca września strata wynosiła 3 816 237,93 złote. Miesięczna kwota niedopasowania przychodów i kosztów to ok. 430 tys. złotych  Dyrekcja szpitala szuka oszczędności  tam, gdzie tylko jest taka możliwość, jednak nie kosztem leczenia pacjentów, dla przykładu udało się uzyskać niższą cenę za energię elektryczną, za wywóz odpadów komunalnych i sprzątanie. Ogromnym problemem są jednak koszty wynagrodzeń pracowników, m.in. spowodowane  przez wzrost płacy minimalnej, ale również w wyniku sytuacji panującej na rynku pracy, na którym brakuje lekarzy, więc stawki płacy są wysokie. Szpital przygotowuje obecnie program naprawczy, którym celem jest poprawa efektywności ekonomicznej jednostki.

Sytuację finansową szpitala można więc przyrównać do przykrótkiej kołdry. Działalność szpitala finansowana jest – przynajmniej powinna być – ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia. Kontrakt jest jednak niewystarczający i nie pokrywa nawet kosztów wynagrodzeń. Podmiot tworzący szpital – Powiat Lubliniecki - co roku dokłada do funkcjonowania szpitala miliony złotych zadłużając się tym samym i rezygnując z inwestycji w innych podległych mu placówkach. Obecny model finansowania służby zdrowia nie spina się, przychody nie pokrywają kosztów, plany finansowe NFZ nie nadążają za rzeczywistością stawiając samorządy w sytuacji wyboru : czy dokładać do szpitala milionowe kwoty,  czy przeznaczyć te pieniądze na infrastrukturę drogową czy remonty w szkołach.  Problem wymaga rozwiązania systemowego, na poziomie ministerialnym, a nie doraźnego ratowania sytuacji przez samorząd ponieważ tracimy na tym my – mieszkańcy powiatu.

Aneta Konieczny